Stel, je neemt deel aan een marathon en bent al 35 kilometer onderweg. Het bordje langs de weg geeft aan: ‘nog 7 kilometer’. Het is zo’n punt waar je op karakter en tandvlees door moet. Nog net te ver van de finish voor het ‘ik ben er bijna’ gevoel. Je bent moe en snakt naar het einde. Dat komt mede door de regen en onweer die halverwege de course begon op te spelen. Hoewel het begint op te klaren, heeft de storm je wel extra energie gekost. Je denkt hardop na: ‘Als ik deze 7 kilometer nu goed doorsta, duik ik als beloning in een tuinstoel, benen omhoog met een lekkere fles wijn en een borrelplankje’. Een welverdiend moment van ontspanning na een intense inspanning.
Maar stel, je komt ploeterend de finishlijn over rekent op je ‘beloning’, maar tot je schrik vind je alleen een stenen bankje met slechts een half glaasje water. Dat voelt dan toch als een domper na zo’n prestatie?
Deze marathon is een metafoor voor dit onderwijsjaar en de storm voor alle corona-perikelen. Elk jaar is een aanslag op jouw energiehuishouden, maar dit schooljaar is wel een extreem jaar met alle extra onzekerheden die het corona-virus met zich meebrengt. Van het faciliteren van het thuisonderwijs/hybride onderwijs tot de gezondheidsrisico’s van jezelf, je collega’s en je leerlingen.
Maar dat zijn niet de enige gevolgen van het virus. Want als straks het schooljaar erop zit, is opladen op een zonnige bestemming in het buitenland ineens onzeker. Wat voorheen heel normaal was; all-inclusive naar Tenerife, de natuur verkennen in Azië of met de caravan naar Zuid-Frankrijk is nu ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Is de gezondheid van mij en mijn gezin dan wel gewaarborgd? Wat als de grenzen weer sluiten omdat het virus weer oplaait, kom ik dan nog wel thuis?
Afgelopen week publiceerde EenVandaag de onderzoeksuitkomsten voor wat betreft het vakantiegedrag van 29.000 Nederlanders. De belangrijkste uitkomst… we blijven massaal thuis. Ondanks het versoepelde reisadvies van het kabinet, geeft bijna de helft (48%) aan niet van plan te zijn deze zomer op vakantie te gaan.
Dus geen zonnige stranden, mooie natuurgebieden en cultureel voedsel over de grens, maar gewoon vakantie in eigen land. En wat nou als wekenlang thuiszitten niet zo ontspannend is als een boek lezen aan de Spaanse Costa, op een luchtbed ploffen na een dag hiken of een wijntje drinken in een all-inclusive hotel? Je ziet het al gebeuren… VAKANTIE IN EIGEN TUIN. Die buurman gaat vast de hele zomer over de schutting hangen met z’n oersaaie verhalen. Of de kinderen blijven zeuren over dat beloofde zwembad. ‘Deze zomer wordt er een om snel te vergeten’….
Of toch niet? Op verjaardagen hoor je het weleens. Vrienden of familie die zeggen: ‘We zijn in Nederland op vakantie geweest en dat was werkelijk prachtig.’ Je denkt dan… ‘Je zou eens moeten weten hoe onze camping er aan het Gardameer bijligt.’ Maar misschien hebben zij geen ongelijk… Nederland heeft prachtige bestemmingen. Van de fruitvelden in de Betuwe en de stranden op de Waddeneilanden tot de hunebedden in Drenthe. Plekken waar je wellicht nog nooit bent geweest en je echt het vakantiegevoel krijgt waar je op hoopt. Bestemmingen waar je weer volledig kunt opladen. Je moet je wel alleen even zetten over de gedachten aan je droomvakantie in Toscane. Als dat lukt, kan je in Nederland uitstekend op vakantie en heb je een prachtige beleving die je uitgerust weer aan het nieuwe schooljaar laat beginnen. Jij blij, kinderen blij en een teleurgestelde buurman. Maar ja, dat is dan maar zo.
Bron: Frank de vakantieman
